سیاه منصوری طایفه کرد زبان، ساکن در گروس در زمان صفویان بوده‌ است. این طایفه در قرن دهم هجری قمری برابر با دوران حکومت صفویان بیشترین قدرت خود را داشته‌ است. مینورسکی نام طایفه سیاه منصور را در فهرست طوایف کُرد در کنار فیلی ، بختیاری ، اردلان ، چگنی ، گروس ، زنگنه و … قرار می‌ دهد. بعدها در زمان صفویان این طایفه به بخش های مختلف ایران تبعید شدند که شامل آذربایجان ، مشهد ، قزوین ، کرج ، خراسان جنوبی و سیستان و بلوچستان می ‌باشد. ایل سیاه منصوری در شمال رودخانه قزل اوزن در منطقه گروس ساکن و تا حوالی انگوران را تحت پوشش قرار داده بودند و مرکز اصلی آن‌ها جعفرآباد مرکز دهستان سیاه منصور امروزی از توابع شهرستان بیجار بوده ‌است. طایفه سیاه منصور از طوایف مهم دوران صفویه بوده‌ است که در ابتدای دوران صفویه حکومت گروس و آذربایجان و سیستان و مناطقی از کشور را بر عهده داشته‌اند.

بیشتر بدانید : تاریخچه ایل بوربور ورامین و پاکدشت

درباره ایل سیاه منصوری

حکام آن دوره :

خلیل خان سیاه منصور – حاکم نحاس و سیورلق

امام قلی سیاه منصور – حاکم اسفراین

رضا قلی سیاه منصور – حاکم قلعه بُست، زمین ‌داور در قندهار

میرزا قلی سلطان – حاکم کرشک

دولتیار خان سیاه‌ منصور – حاکم آذربایجان و گروس و بالاج خان حاکم سیستان و مناطقی دیگر از شمال غرب ایران

در ذکر امراء کرد ایران آمده ‌است : عمده اکراد ایرانی سه طبقه‌اند: سیاه منصور، چگنی و زنگنه و حکایت مشهور است در السنه و افواه مذکور که در اصل ایشان سه برادر بوده‌اند که از ولایت لرستان آمده و به روایتی از گوران و اردلان ، معزم ملازمت سلاطین ایران از وطن بیرون آمده‌اند. ایشان ترقیات کلی روا داده ، هر سه برادر به مرتبه امارت رسیده و مردمانی که از طرف و جوانب بر سر رعیت آن‌ها جمع شده، ملقب به اسم ایشان گشته ‌اند.

مطالعه بیشتر : تاریخچه ایل تاجیک شهرستان پاکدشت

کوچ اجباری ایل سیاه منصوری

در دوران صفویه دولتیار خان سیاه منصور، در آذربایجان و گروس حکومتی را ایجاد و عشایر را متحد کرده بود و توانست چندین بار سپاهیان شاه عباس را با شکست مواجه سازد. اما بعد از دستگیر شدن وی توسط شاه عباس ، شاه به منظور جلوگیری از اتحاد دوباره یا احتمال شورشی دیگر از سوی آن‌ها بدین منظور آن‌ها را از یکدیگر جدا کرده و تعداد کمی را در وطن اصلی خود یعنی در سیاه منصور گروس باقی گذاشته و بقیه را به ورامین (  سیاه منصوری‌ های ساکن ورامین به زبان ترکی آذربایجانی حرف می‌زنند (خوار ، خراسان ، لرستان ، سیستان و بلوچستان و قندهار انتقال داده و یکی از مکان‌هایی که سیاه منصور در خراسان در آن ‌جا ساکن شدند، محلی معر وف به چشمه سیاه منصور بوده که محل دامداری کَردهای سیاه منصوری خراسان بود که پس از جدا شدن فیروزه از ایران ، جزو خاک شوروری سابق شده  ‌است. طایفه سیاه منصور که روزگاری از بزرگترین ایلات ایران بودند و در برابر صفوی کودتا کردند امروز در سرتاسر ایران زمین و بخش‌  هایی از افغانستان و پاکستان نیز پراکنده شده اند.